در گذشته آگهی تبلیغاتی تنها به منظور اعلان یا مطلع کردن عامه مردم به کار میرفت که به اشکال مختلف از جمله جارزدن در اماکن عمومی، نصب اعلانات دولتی در معابر و یا چاپ آگهی در مطبوعات، در تاریخ ضبط شده است. در دنیای امروز که عصر تولید انبوه و مصرف نام گرفته بخش مهمی از هدف تبلیغات، مطّلع کردن مردم از تازه های تولید است و تبلیغات کوششی کم وبیش نظام مند برای تحت تأثیر قراردادن عقاید، نگرش ها و یا رفتارهای دیگران با استفاده از نمادهایی چون کلمات، اشارات، پلاکاردها، بناهای یادبود، موسیقی، لباس، آرایشمو، نشانه ها، طرحهای روی سکه ها، تمبرهای پستی و نظایر آنهاست.
وجه تمایز عمده تبلیغات با گفت و گوهای معمولی و تبادل آزادانه عقاید، تأکید بالنّسبه زیاد برهدفمندی و قابلیت نفوذ فعالیت های تبلیغاتی است. به بیان روشن تر، مبلّغ، هدف یا اهدافی خاص را دنبال میکند و برای دستیابی به این اهداف، در بیان حقایق، بحث ها و نمادها به گزینش میپردازد و راه و روشی را برمیگزیند که بیشترین میزان تأثیر را به همراه آورد.
از دیدگاه علمی، تبلیغات به مجموعه ای از مفاهیم، روشها، ابزار و فعالیت هایی گفته میشود که برای شناساندن مزایا، منافع، مضرات و ویژگی های اشیا، کالاها، محصولات، خدمات تجارت، طرحها، پدیده ها، افکار، نگرش ها و عقاید، به سازمانها، نهادهای اجتماعی و جامعه به کار گرفته میشود. تبلیغ در مفهوم کلی، رساندن پیام به دیگران از راه برقراری ارتباط به منظور ایجاد تغییر و دگرگونی در دانش، نگرش و رفتار مخاطبان است که بر سه عنصر پیام گیرنده مخاطب، پیام دهنده رسانه و محتوای پیام مبتنی است.
در تبلیغات، تنها رساندن یک ایده پایان کار نیست بلکه اقناع یا ترغیب مخاطب در جهت دستیابی به هدف خاص مورد نظر است. پس پایه اصلی تبلیغات ارتباطات 1است.تبلیغات در جهان معاصر، با گستره و نفوذی فوق العاده، حیات اجتماعی انسان را در سلطه خویش گرفته و تلاش میکند تا ارزش هاي مورد نظر مالکان صنایع و شرکت هاي تجاری را بر زندگی بشر امروز تحمیل کند.
با ظهور انقلاب اسلامی در ایران، تبلیغات تجاري که به سبک و سیاق غربی و مدرن آن و در قالب یک صنعت از سال 1332ه . جریان بود، به طور کلی از رسانه ها رخت بربست، و ارزش هاي تبلیغاتی نیز با انتقادهایی همچون مصرف گرایی، غربزدگی، سودجویی و صنایع مونتاژ رو به رو شد.
بروز جنگ تحمیلی، تحریم هاي اقتصادی و نظام اقتصاد دولتی در ایران در کنار محدودیتهای اعمال شده بر آگهی ها به لحاظ ممنوعیت تبلیغ کالاهاي خارجی و برخی کالاهای دیگر و همچنینکنترل محتوای آگهی ها، شرایط متفاوتی با گذشته پدید آورد. پخش آگهی از رادیو و تلویزیون ممنوع شد و چاپ آن نیز در مطبوعات با حجم اندك و به شیوه های ابتدایی صورت میگرفت.
این مقطع که دوره رکود تبلیغات بازرگانی است تا سال 1368ه . ش ادامه یافت.با پذیرش قطعنامه سازمان ملل از سوی ایران در سال 1367ه . ق و پایان هشت سال جنگ تحمیلی، شرایط جدیدی در کشور پدید آمد که دولت آن را آغاز دوره بازسازی نامید.
با تأکید ویژه دولت وقت بر اجراي طرح هاي عمرانی، تشویق بخش خصوصی براي سرمایه گذاری، تسهیل سرمایه گذاريهای خارجی و خصوصی سازی برخی واحدهای تولیدی و خدماتی دولتی، تبلیغات بازرگانی از سوی شهرداری ها مجالی برای رشد یافت واختصاص دیوارها و فضای شهری به آگهی های بازرگانی از سوی شهرداری ها نیز بر رونق آن افزود. امروزه، حجم قابل توجهی از آگهی های داخلی و خارجی در مطبوعات به چاپ میرسد و پیام های بازرگانی بسیاري در صدا و سیما و سینما پخش میشود، تا جایی که سازمان صدا و سیما نیز بنا بر مصوبات مجلس شورای اسلامی تا حد زیادی به درآمدهاي حاصل از تبلیغات بازرگانی وابسته شده است .