در تعریف اینکه تبلیغات چیست شاید بتوان تبلیغات را در ساده ترین تعریف، نوعی اعلان عمومی برشمرد. درگذشته نیز آگهی تنها به منظور اعلان یا مطلع کردن عامۀ مردم به کار میرفت که به اشکال مختلف از جمله »جارزدن« در اماکن عمومی، »نصب اعلانات دولتی« در معابر و یا »چاپ آگهی« در مطبوعات، در تاریخ ضبط شده است. در دنیای امروز که عصر تولید انبوه و مصرف نام گرفته، بخش مهمی از هدف تبلیغات، مطّلع کردن مردم از تازه های تولید است و تبلیغات کوششی کم و بیش نظام مند برای تحت تأثیر قرار دادن عقاید، نگرش ها و یا رفتارهای دیگران با استفاده از نمادهایی چون کلمات، اشارات پلاکاردها، بناهای یادبود، موسیقی، لباس، آرایش مو، نشانه ها، طرحهای روی سکه ها، تمبرهای پستی و نظـایر آنهاست. وجه تمایز عمده تبلیغات با گفت وگوهای معمولی و تبادل آزادانه عقاید، تأکید نسبتاً زیاد بر هدفمندی و قابلیت نفوذ فعالیت های تبلیغاتی است. به بیان روشن تر مبلّغ، هدف یا اهدافی خاص را دنبال میکند و برای دستیابی به این اهداف، در بیان حقایق، بحث ها و نمادها به گزینش میپردازد و راه و روشی را برمیگزیند که بیشترین میزان تأثیر را به همراه آورد .
در یک مقایسه میتوان گفت ویژگی های گزینش و نفوذ، تبلیغات را از آموزش مجزا میکند. در آموزش، مربی سعی میکند وجوه گوناگون یک مطلب را عرضه کند. حال آنکه، هدف آموزش این است که فرد را به گردآوری و ارزیابی دلایلی برای خود وادار کند و روش به کارگیری راهبردهای ضروری آن را به او یاد دهد. به هر حال ممکن است، مبلّغ خود را در مقام یک مربی ببیند و مدعی شود که در گزینش حقایق، نابترین آنها را عرضه مینماید و برای متقاعد کننده تر کردن یک پیام بر وجوه خاصی از حقایق تأکید میکند. به همین سیاق فردی که پیام مبلّغ را به مثابه یک واقعیت مشهود تصور میکند ممکن است آن را آموزنده بپندارد. به عبارت دیگر، آنچه برای فردی آموزش به شمار میرود ممکن است برای فردی دیگر تبلیغ محسوب شود .
از دیدگاه علمی، تبلیغات به مجموعه ای از مفاهیم، روش ها، ابزار و اقداماتی گفته میشود که برای شناساندن مزایا، منافع، مضرات و ویژگی های اشیا، کالاها، محصولات، خدمات، تجارت، طرح ها، پدیده ها، افکار، نگرش ها و عقاید، به سازمان ها، نهادهای اجتماعی و جامعه مورد استفاده قرار میگیرد. بنابراین، تبلیغات روشی است که در یک فرایند به دنبال تحقق منافع مبلّغ و احتمالاًَ مخاطبان تبلیغ است.
اما نکته این است که در بیشتر موارد جنبه های داخلی مربوط به مبلّغ مانند فعالیت ها و فرایندها، اهداف سازمانی، رقبا و غیره از دید مخاطبان پنهان است.
تبلیغات میتواند بیانگر تجربه، توان علمی و مالی، قدرت برنامه ریزي، اهداف و راهبردها و همچنین نقاط ضعف مبلّغ نیز باشد. تبلیغ به لحاظ محتوایی سه عنصر را در برمیگیرد؛ تبلیغات نام و نشان، تبلیغات موضوع و پیام، تبلیغات پیامد، نتیجه و محصول .(458 :1381 ،) خنجری
تبلیغات به معنای اطلاع دادن، پیام رساندن و اشاعه افکار، اطلاعات و بینش ها در قالب نظام ارزشی متبوع است. به بیانی دیگر تبلیغات، فن تحت تأثیر قرار دادن عمل انسان از طریق دستکاری در تصورات و باورهای او میباشد (بلوریان تهرانی، 9 :1376 ) گفته میشود.
اساسی ترین کار مبلّغان، حفرکردن چاله ای و بعد پر کردن آن با پول است (کلهر، .403 :1381)
به طور کلی میتوان تبلیغ را در مفهوم کلی آن، رساندن پیام به دیگران از طریق برقراری ارتباط به منظور ایجاد تغییر و دگرگونی در دانش، نگرش و رفتار مخاطبان دانست که بر سه عنصر پیام گیرنده مخاطب ، پیام دهنده رسانه و محتوای پیام مبتنی است. در تبلیغات صرف رساندن یک ایده پایان کار نیست بلکه اقناع یا ترغیب به منظور دستیابی به هدف خاص مدنظر قرار دارد. پس پایه اصلی تبلیغات، ارتباطات است.